ஓலிம்பிக்ஸ்

போட்டியிடும் ஒவ்வொரு மனிதனும் "வெல்ல வேண்டும்" என்ற ஒரே இலக்கோடு போட்டியிடும் மகத்தான நிகழ்வு. பங்கேற்பு தான் முக்கியம் என்று சொல்வதெல்லாம் சுத்த அபத்தம்். ஓலிம்பிக்ஸின் சிறப்பே ஒவ்வொரு வீரனும் தனக்கும் உலகிற்கும் தன் திறமையை நிரூப்பிப்பது தான். ஒரு தங்கமாவது நம்மவர்கள் ஜெயிப்பார்களா என்று ஏக்கத்தோடு இருந்து ஏமாந்து போனாலும், சில வீரர்களின் அசாதாரன சாகசங்களால் ஒவ்வொரு ஒலிம்பிக்ஸ¤ம் என் மனதில் நீங்கா இடம் பெற்றது. நான் என் நண்பர்களிடம் அடிக்கடி உபயோகிக்கும் வாக்கியம்-"The triumph of human spirit". இதற்கான சில எடுத்துக் காட்டுக்கள்-

1)1988 Seoul Olympics- க்ரெக் லுகானிஸ் 3 மீட்டர் spring board diving போட்டியில், தலையில் காயம் ஏற்பட்ட் போதும், போட்டியிட்டு தங்கம் வென்றார்.

2)1996 Atlanta Olympics - கெரி ச்ட்ரக் (Kerri Strug) அமெரிக்காவின் Gymnastic குழுவின் உறுப்பினர். Team Event-இல் தங்கம் வெல்ல கெரி 9.7 புள்ளிகள் எடுக்க வேண்டி இருந்தது. ஆனால் துரதிஷ்ட வசமாக கெரியின் கால்களில் பலத்த காயம். இவர் பங்கேற்பதே கடினம் என்று இருந்ததது. ஆனால் கெரி கலங்காமல், வலியினை பொருட்படுத்தாமல் முயற்சித்தார். அவரது முயற்சியின் பலன் 9.73 புள்ளிகள். அவர் முகத்தில் தெரிந்த வலியும், சந்தோஷமும், பெருமிதமும் மறக்க முடியாது. இதனை "One of the greatest moments of Olympics" பட்டியலில் கண்டிப்பாக பார்க்கலாம்.

இது போல் எத்தனையோ நினைவுகள்.இந்த ஒலிம்பிக்ஸை ஞாபகம் கொள்ள ஏற்கனவே ஒரு காரணம் கிடைத்து விட்டது - ரதோர். ஒரு பில்லியன் மக்களின் ஓரு தங்கத்தின் தேடல் இம்முறை வெற்றி காணும் என்று நம்பிக்கையுடன் காத்திருக்கிறேன் - பேஸ்-பூப்பதி அல்லது தன்ராஜ் & கோ ( தன்ராஜிற்கு ஒரு fairy tale ending என்று ஏதோ சொல்கிறது). :(

இந்த ஓலிம்பிக்ஸ் படு சுவாரஸ்யமாக உள்ளது -Dream Team தோற்றது, "The race of the century"-யினை தோர்ப் ஜெயித்தது, இதற்கு பெல்ப்ஸ் 4*200 relay-வில் சரி கட்டியது,கால் பந்தில் ஈராக்கின் "தேன் நிலவு"! இத்தனைக்கும் நான்கே நாட்கள் தான் ஆகின்றன. இந்திய வீரர்களை மட்டும் கவனித்து மற்றதை கோட்டை விட்டு விடாதீர்கள்.